ฟิคกระเรียน: ตอนที่ 11

ฟิคกระเรียน = เกรียนฟิค

#ฟิคกระเรียน

-11-

ICE

          พอมาถึงโต๊ะได้แปปนึง พี่มาร์คก็ตามมาถึงเหมือนกัน แล้วพี่คุณก็เปิดประเด็นขึ้นมาเลย

          “พาน้องพี่ไปทำอะไรมาเนี่ย หน้าแดงกลับมาเชียว” โอ้ยย พี่กูนี่ก็ช่างแซะ พี่คุณคนดีของกูหายไปไหนแล้ว หรือพี่คุณอยู่ใกล้กูมากไปหน่อย ความเลวก็เลย Diffusion เข้าพี่คุณไป ถถถถถถ ความเลวกูมีความเข้มข้นสูงมากเลยสินะ

          “ปรับความเข้าใจนิดหน่อยครับ” นิดหน่อยพ่องสิ... กูเขินมึงมากบอกเลย

          ผมไม่สนใจใครล้ะตอนนี้ หน้าแดงหรอ... ปล่อยแม่ง กูแก้เขินด้วยการกิน หยิบอะไรได้ยัดเข้าปากแม่งหมด พี่คุณก็นั่งยิ้มขำๆกับท่าทางของผม

          “ฝากน้องผมด้วยนะครับ” ผมเหลือบตาไปมองพี่คุณที่ตอนนี้ยิ้มหน้าดูมีความสุข.. แล้วหันไปหาคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม

          “ฝากเฝิกอะไรพี่คุณ.. นี่พี่มาร์คนะไม่ใช่ธนาคาร”

          “ไม่รับฝากหรอกครับ” อ้าว... เชี่ย กูเล่นมุกหน่อยเดียวเอง

          “.....”

          “แต่ผมขอเลย... แล้วไม่คืนด้วย”

          เย้ดดดดดดดดดดดด มุกมึงเสี่ยวไป... กูไม่ค่อยเขินเลย... แต่กูเขินมากกกกกกกกกก 

          ไอ้สัส ขอกันหน้าด้านๆ

          พี่คุณก้ดี๊ดี...

          “ผมไม่รับคืนอยู่แล้ว” ดีจริงๆมีพี่แบบนี้ ให้ตาย

.

.

.

          หลังจากวันนั้นที่พี่คุณมันยกผมให้พี่มาร์คไปแล้ว ผมก็งอนพี่คุณพอเป็นพิธี แบบ... กูคนนะเว้ย.. ไม่ใช่สิ่งของ มาย้งมายกให้คนโน้นคนนี้ง่ายๆแบบนี้ได้ไง... แต่พี่คุณก็ง้อผมด้วยของกิน แหม...รู้จุดยุทธศาสตร์ ง้อได้ถูกประเด็นมาก ฮืออออ บอกแล้วเอาของกินมาล่อ กูยอมหมดแหละ!

          อ้อ! ลืมเล่าเรื่องพ่อให้ฟัง... พ่อกลับมาอาทิตย์นี้มีของมาฝากผมอีก พ่อไปจีนมา แต่แปลกใจอยู่นะว่าทำไมกลับบ้านถี่จัง เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็เพิ่งกลับมา... จำที่กูโดนถ่ายรูปที่ห้างไม่ได้หรอ นั่นกูไปกับพ่อกูไง... แต่ประเด็นการพูดถึงพ่อมันไม่ได้อยู่ตรงนี้... อยู่ดีๆพี่คุณแกก็พูดถึงพี่มาร์คขึ้นมาซะงั้น... แบบกลางโต๊ะอาหารเลยนะ... แบบพี่แกต้องการอะไรก็ไม่รู้นะ แต่พ่อดูจะสนใจอ่ะ ซักกูใหญ่เลย... ผมเลยต้องตอบไปตามความจริง ว่าพี่มันเป็นรุ่นพี่ที่คณะ เพิ่งได้รู้จักกันเองไม่มีอะไรมาก แต่ล่าสุดมันเพิ่งบอกว่าจะจีบ แล้วก็โบ้ยไปให้พี่คุณ...ว่าพี่แกยกผมให้พี่มันไปและ ถือโอกาสฟ้องพ่อไปในตัว...

          เอ้า! แล้วดูพ่อกูนะ นอกจากจะไม่หวงลูกแล้วยังแขวะกูอีก

          “ใครจะมาเอาไอ้ลูกคนนี้”

          สาบานว่านี่พ่อกู... คือกูใช่ลูกหลานตระกูลนี้มั้ยอ่ะ? เก็บกูมาจากถังขยะก็บอก...

          เอาที่พ่อสบายใจเลยนะ บายส์

          อาทิตย์ต่อมาพี่แม่งก็นัดประชุมอีก คราวนี้ผมได้อยู่ประชุมเพราะไม่ได้ติดอะไร... พวกพี่แม่งนัดหมายกำหนดการรับน้องเข้าภาคและทำกิจกรรมจับสายเทค... ซึ่งมันจะจัดวันเสาร์ที่จะถึงนี้...

          แล้วกูก็รู้แล้วว่า... ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาที่ไม่เห็นพวกกลุ่มพี่บีแม่งเพราะอะไร พวกมันไปเตรียมอุปกรณ์เข้าฐานกันไง... แล้วทำไมกูถึงรู้น่ะเหรอ? พี่มาร์คแม่งแอบกระซิบมา... ไม่ได้หมายถึงกระซิบข้างหูนะ อันนั้นพูดล้ะยังขนลุกอยู่เลย แต่กระซิบในทีนี้ผมหมายถึงมันแอบบอกมาตอนโทร.คุยกัน

          หืมมมม ฟังไม่ผิดไง ก็โทร.คุยกันแล้ว ก็มีเบอร์กันแล้วหนิ ใครงงกลับไปอ่านตอนที่แล้วใหม่ พี่มันบอกว่ารับน้องโดนหนักแน่... คืออัลไล? นี่มึงควรบอกกูมั้ยว่าจะไม่แกล้งอะไรกูมาก... มึงจีบกูอยู่นะอย่าลืม

.

.

.

          แล้วก็เป็นอย่างที่มันบอกเลยครับ... กูโดนหนักจริงๆ อื้อหืออออ นี่พวกมึงกะเอาให้ตายกันไปข้างนึงเลยใช่มั้ยครัช ตอบ!!!! ทั้งสี ทั้งแป้ง ทั้งโคลน ลิปสติก น้ำแข็ง 

          โอ้ยอีเหี้ยย หนาวสัสรัสเซีย แดดร้อนเปรี้ยงๆก็ไม่ทำให้กูหายสั่นได้อ่ะ หนาวจนปากสั่นเป็นยังไงมึงลองไปเล่นน้ำสงกรานต์นะ แบบถึงมึงตากแดดอยู่ ตัวดำปิ๊ดปี๋ แต่มึงก็ยังหนาวสั่นสะท้านอ่ะ ผมสั่นไม่หยุดตั้งแต่เข้าฐานที่มีน้ำแข็ง คือไม่ใช่แค่ฐานเดียวไงที่เล่นน้ำแข็ง... จนกระทั่งถึงเวลารวม... พวกที่แบ่งกลุ่มรับน้องที่แยกไปตามฐานก็กลับมานั่งรวมกัน...

          ไอ้เชี่ยยูคที่แบบเห็นผมนั่งสั่นอยู่มันก็เดินมากอดผมไว้ ฮือออออ เพื่อนมากอ่ะ!

          ไอ้เชี่ยย!!! ตัวมึงก็เปียกป้ะสัส! เพิ่งไปฐานอีเชี่ยพี่แจ็คมาใช่มั้ย ฐานพี่มันเอาน้ำเย็นผสมน้ำแข็งสาดปีหนึ่งทุกคนอ่ะ แต่คือตอนนี้กูไม่มีแรงถลกหนังหัวมึง... ได้แต่เอามือผลักมันออกเงียบๆ แต่ก็ไม่ลืมด่ามันไป

          “สะสะสะ สัสส”

          เหี้ย ขำตัวเอง... ขนาดด่าเสียงยังสั่น... สั่นเพื่อใคร?

          ไอ้เชี่ยยูคมันหัวเราะก่อนจะอุ้มผมขึ้นบ่าแล้วพาไปที่ไหนสักที่... สัส มึงอุ้มกูดีๆได้มั้ยล่ะ?

          แล้วผมก็เพิ่งรู้ว่า... ถ้าใครไม่ไหวให้ออกมานั่งพักได้ก็ตอนเห็นเพื่อนหลายคนนั่งพักกันอยู่เนี่ยแหละ... ก็คือกูไม่รู้ไง... กลุ่มที่กูแบ่งไปเข้าฐานมันไม่มีใครหนาวหรือไม่ไหวเหมือนกูเลยสักคน แม่งถึกกันมากอ่ะ กูเนี่ยจะตายเอา!

          แน่จริงมึงเอาเหล้ามาเล่นดิ พนันกันได้เลยกูไม่มีคำว่า ไม่ไหว หรอก!

          ฮืออออ... แล้วกูยอมเล่นครบทุกฐานไปเพื่อใครวะ L

          ฐานแรกๆเป็นฐานอีพี่มาร์ค พี่จินยอง... ก็ไม่เห็นจะหนักอย่างที่พี่มันว่านะ แค่ให้ออกไปเต้น... แต่ฐานหลังๆเริ่มเล่นหนักขึ้นเรื่อยๆ ไล่มาตั้งแต่ฐานพี่บีคนชิค ฐานอีพี่ยองแจใสๆ ฐานอีพี่แจ็ค... น้ำทั้งนั้น... ตอนนี้นิ้วกูเปื่อยราวกับแช่น้ำมาสามชั่วโมง

          “นั่งรอตรงนี้นะมึง ขี้โรคจริงๆ” ไอ้ยูคบอกก่อนจะเดินไปหาพี่ปีสองที่ใส่เสื้อสีเขียวๆ ซึ่งนั่นก็คือพี่ฝ่ายพยาบาลนั่นเอง... ไม่นานพี่ปีสองคนนึงก็เดินเอาผ้าขนหนูมาให้ผม 

          “หนาวมากมั้ยเรา? ปากซีดเชียว” ผมพยักหน้าแล้วดึงผ้าขนหนูเข้าหาตัวเองมากขึ้น “เดี๋ยวพี่เอาโกโก้ร้อนมาให้กินดีกว่า... รอแปปนะ” แล้วพี่ผู้หญิงคนนั้นก็เดินหายเข้าไปในห้อง... ปล่อยผมนั่งเหงาเปล่าเปลี่ยวเอกาอยู่เพียงผู้เดียว... กระทั่งพี่มาร์คมันเดินมานั่งยองๆลงข้างหน้าผม แล้วดึงเอาผ้าขนหนูออกไป

          “ถอดเสื้อออกเร็ว” พี่มันเอ่ยเสียงดุ .... โอ้ยมึงจะดุกูทำไม ไม่เห็นสภาพกูเหรอวะ

          “ถอดเร็ว... อยากปอดบวมตายรึไง” โอ้ย! ไม่พูดเปล่า... จับเสื้อกูถกขึ้นแล้วถอดให้กูเสร็จสรรพเลยด้วย... ถึงจะตกใจแต่กูก็ยิ่งหนาวเลยตอนนี้... ลมก็เสือกมาพัดอะไรใส่กูตอนนี้ล่ะเว้ย!! 

          ผมเอามือสองข้างขึ้นมาเป่าแล้วถูไปมา คือตอนนี้ท่อนบนกูคือไม่มีอะไรใส่ไง... หวิว ชิบหาย

          แล้วจู่ๆพี่มันก็สวมเสื้อตัวใหม่ลงมาที่หัวผม ถึงจะงงแต่ผมก็สอดมือใส่เสื้อโดยอัตโนมัติ... คือกูหนาวไง เย้ดโด้! ตอนนี้เข้าใจล้ะ... พี่มันคงไม่อยากให้ใส่เสื้อเปียกๆตัวเดิม จากนั้นพี่มันก็หยิบเอาผ้าขนหนูตอนแรกมาห่มให้ผมอีกรอบ ก่อนจะดึงมือผมสองข้างไปเป่า... ลมร้อนๆที่มันเป่าใส่มือทำเอาขนผมลุก พี่มันเป่าแล้วถูมือผมเบาๆ

          “ดีขึ้นมั้ย?” ผมพยักหน้าเบาๆ หลังเปลี่ยนเสื้อแล้วมันค่อยโอเคหน่อย... แล้วมีฮีทเตอร์ส่วนตัวงี้... โอ้ยยย หายหนาวเป็นปลิดทิ้ง! พี่พยาบาลคนเดิมเดินออกมาพร้อมถ้วยโกโก้ร้อน พี่มาร์คเลยเลิกถูมือผมแล้วรับเอาแก้วโกโก้จากพี่คนนั้นมาส่งให้ผมแทน ผมรับมาถือไว้ก่อนจะเอ่ยเบาๆ

          “ขอบคุณครับ” แล้วก็จิบโกโก้ในมือแทนการสบตาพี่มัน... กูเหมือนจะเขินไม่มีสาเหตุ หรือยางอายกูเพิ่งมาตอนที่หายหนาวนี่แหละ... ก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้พี่มันถอดเสื้อกู 

          อีห่า อายมั้ยล่ะกู! นี่มันที่สาธารณะเลยนะเว้ย

          พี่มาร์คมันยืนขึ้นเหมือนจะเดินออกไป... แต่ก็หันกลับมา แล้วก้มลงมามองผมในระดับเดียวกัน... ผมลดแก้วโกโก้ลงจากที่จิบอยู่แล้วมองหน้าพี่มันงงๆ

          จุ้บ

          “แค่เช็คดูน่ะว่าตัวร้อนมั้ย?” พี่มันยิ้มแล้วก็เดินไป...

          พี่มันจูบหน้าผากผมอ่ะคุณผู้ช๊มมมมม อ๊ากกกกกกก ระเบิดตัวเองกลายเป็นโกโก้ครั๊นช์

          อีเชี่ยยยย บ้านมึงเค้าเช็คกันแบบนี้หรอวะ..

          ฮือออออออ กูหายหนาวเลยทีนี้ อุณหภูมิร่างกายขึ้นสูงปรี้ดเลย... เอาปรอทมาวัด ปรอทแตกอ่ะ กูบอกเลย!!!

          โอ้ยยยย... กูจะป่วยมั้ย? เดี๋ยวก็ร้อนเดี๋ยวก็หนาว 

.

.

.

          พอรับน้องเข้าภาคเสร็จตอนบ่ายสามโมง ผมก็กลับหอมาเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยมีไอ้ยูคขับรถมาส่ง... แล้วก็เพิ่งสังเกตเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่ตอนนี้... หืมม กลิ่นนี้มันกลิ่นพี่มาร์ค... ไม่แน่ใจว่ากลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม กลิ่นน้ำหอม หรือกลิ่นประจำตัวพี่มัน แต่ที่แน่ซะยิ่งกว่าแน่คือ... เสื้อตัวนี้ เสื้อพี่มาร์คมันล่ะ 

          เออ หายกันนะ... เสื้อสิบล้อกู... มึงก็ยังไม่คืน

          พอกินข้าวอะไรเสร็จก็ไปตามที่พี่ปีสองมันนัดตอนสี่โมงครึ่ง พี่มันจะจับพี่เทคกัน... ให้เล่นเกมอะไรไม่รู้ แล้วสุ่มจัดลำดับการจับพี่เทค... คือมึงจะสุ่มจัดลำดับทำไม... ในเมื่อสุดท้ายการจับเทคมึงก็ให้สอยดาวอยู่ดี แต่เอาเถอะ... กูจะคิดว่ามันสนุกล้ะกัน... พอสอยดาวเสร็จก็เปิดกระดาษที่ตัวเองได้ดู... จะพบชื่อสายเทค... และฉายาประจำตัวพี่เทค...

          พอจับสายเทคเสร็จ พี่ปีสองก็ให้สมุดปกสีน้ำตาลกับปีหนึ่งมาคนละเล่ม... แล้วบอกให้เขียนทุกสิ่งในกระดาษสอยดาวลงไปในหน้าแรก และจัดการล่าลายเซ็นพี่เทคตัวเองให้ครบ โดยมีเวลาให้หนึ่งเดือน... ไอ้เย้ดโด้ นี่ก็จะสอบอยู่แล้ว... ไม่ให้เวลากูไปอ่านหนังสือหรือทำอะไรที่มันมีสาระกว่านี้หน่อยเหรอวะ... เอาจริงๆ กูก็อ่านก่อนสอบหนึ่งวันนั่นแหละ

          ก็แหม.. ชีวิตกูควรมีเวลาว่างบ้างป้ะวะ แสรด

          เทคผมชื่อเทค ‘Chartreuse’ ...ชาร์ทรูซ คือชื่อเหล้าไงสาส... ไม่บอกกูก็รู้ว่าคณะนี้มันขี้เหล้า... ส่วนเทคเชี่ยยูคก็ไม่ต่างกัน... ‘Benedictine’ ...เบเนดิกไทน์... ตระกูลลิเคียวร์ทั้งคู่

          เอาล่ะสิ... พี่เทคปีสองกูมีเจ็ดคนแน่ะ... แต่มีวงกลมสีแดงอยู่สองวง... วงฉายาพี่เทคสองฉายา... คือหมายถึงอีพี่สองคนที่ถูกวงเนี่ย มันจะเทคกูอย่างดีที่สุด ดีกว่าพี่เทคในสายเทคทุกคน... แล้วที่สำคัญที่สุดก็คือกูต้องหาพี่เทคในสายเทคทั้งเจ็ดคนให้เจอแล้วเอาลายเซ็นมาให้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่เทคคนสำคัญของกูสองคน

          'JUNIOR'  กับ 'ไบเซ็กชวล'

          เอิ่มมมมม ดูจากฉายาคนหลังนี่กูรู้เลย...มันไม่ได้เป็นคนตั้งเองหรอก ด้วยความจังไรระดับนี้... เพื่อนแม่งตั้งให้ชัวร์เลย... ส่วนฉายาอื่นๆในสายเทคผมหรอ...

          ก็มี GOD, อำพัน , หนุ่มน้อยชิคาโก, สวยสังหาร, และเศรษฐีบ้านนา... ถึงจะไม่ได้เทคกูเป็นพิเศษ แต่กูก็ต้องหาพวกแม่งให้ครบ เฮ้อ...

          เหมือนจะลืมบอกไปว่ากูก็มีเพื่อนเทคด้วย... คนที่แม่งสอยดาวแล้วได้เทคเดียวกะกู มีอยู่สี่คนรวมกูด้วย แต่วงกลมที่วงฉายาไว้จะแตกต่างกันออกไป... ดีเลยช่วยๆกันหา แต่เพื่อนเทคทำไมถึงมีน้อย ไม่ต้องสงสัย... พวกพี่แม่งบอกไม่ต้องห่วง ปีหน้าก็มีเพื่อนเทคลดและเพิ่มขึ้นเอง... เพราะมันจะมีคนเฝดตัวเองออกและมีคนเฝดตัวเองเข้ามานั่นเอง... หรือก็คือ เดี๋ยวมันก็ซิ่วไป หรือย้ายภาคมานั่นแหละ เอาล่ะ... เพื่อนเทคกูชื่อ ยุกซองแจ ฮันซังฮยอก และนัมแทฮยอน  

          ส่วนของไอ้เชี่ยยูค รายนั้นมีพี่เทคทั้งหมดหกคน แต่ที่วงกลมสีแดงของมันมีสองคน คือ

          'JB' และ 'ชายกลาง'

          ที่เหลืออีกสี่คน คือ หล่อมาทั้งชีวิต , KJ , สวยดุ และ ก็อตซิลา

          อื้อหือ... ไอ้ฉายา 'JB' แม่งโคตรง่ายอ่ะ ก็อีเชี่ยพี่บีคนชิคไง.. ทำไมไอ้เชี่ยยูคชอบได้ของง่ายวะ...

          ผมเริ่มตามล่าหาพี่เทคตัวเองในคาบว่าง และมาดักรอพี่ปีสองที่หน้าตึกเรียน โดยได้มีการไปแอบสืบตารางเรียนพวกพี่แม่งมาแล้วเรียบร้อย... ตอนนี้ก็ใกล้เวลาพวกพี่แม่งเลิกเรียนกันและ... ระหว่างรอก็นั่งคิดไปพลางว่าไอ้ฉายาที่ได้มามันน่าจะเป็นใคร... แอบหลอกถามอีพี่มาร์คแม่งก็ไม่ได้อะไรเลย... บอกให้กูหาเองงี้... ถ้าบอกก็ไม่สนุกสิ... อีหอยหลอด นี่มึงจีบกูอยู่จริงหรอวะ? ช่วยให้อภิสิทธิ์พิเศษกับกูหน่อยจะตายไง...

          "เฮ้ยมึงพี่มันลงมากันแล้ว" ไอ้ยูคสะกิดเรียก ผมก็เฉยๆใส่มัน... เอาดีๆนะ คือกูยังไม่รู้เลยว่าพี่เทคกูเป็นใครบ้าง ไม่เหมือนมึงนี่ไอ้เชี่ยยูค! รู้แล้วหนิว่าเป็นพี่บีอ่ะ อิจฉาแม่งว่ะ...ได้ตั้งคนนึงแล้ว...

          ผมกับไอ้ยูคเลยเดินเข้าไปหากลุ่มพวกพี่มัน ไอ้ยูครีบเข้าไปบีบนวดไหล่พี่บีทันทีเลย แหม... ไม่ค่อยประจบเลยนะมึง...

          "พี่เจบีขอลายเซ็นหน่อย" ไอ้ยูคว่าก่อนจะยัดสมุดสีน้ำตาลใส่มือพี่บีแล้วนวดต่อ... พี่มันก็ชี้ๆ ให้ไอ้ยูคนวดตรงโน้น นวดตรงนี้ พลางเดินมานั่งตรงที่ๆพวกผมเคยนั่งก่อนจะเดินมาหาพวกมัน

          "นุ้งแบมมาล่าลายเซ็นหรอ?" พี่จินยองเดินเข้ามากอดคอผมแล้วดึงให้นั่งลง 

          "เดี๋ยวพี่เซ็นให้" ผมหน้าเหวอไป

          "เหย พี่เป็นพี่เทคผมหรอถึงจะเซ็นต์ให้อ่ะ?" พี่จินยองไม่ตอบแต่ดึงสมุดผมไปเปิด หยิบปากกาออกมาเซ็นทันที แล้วพี่แกก็ส่งคืนมาให้ 

          "จูเนียร์คือฉายาพี่เอง เย้!! ดีใจที่สุดในสามโลก ได้นุ้งแบมเป็นน้องเทคล่ะ" แล้วพี่จินยองก็กอดผมแน่นเลย โอ้ยยยย บทจะได้ลายเซ็นก็ได้ง่ายๆงี้เลยอ่อ? เชี่ยโคตรฟลุ๊คอ่ะ 

          "พอแล้วมึง กูไม่เซ็น" พี่บีคนชิคแม่งผลักไอ้ยูคที่กำลังบีบแข้งบีบขาให้พี่มันอยู่ออก "กูเป็นถึงพี่ระเบียบ ไม่เซ็นง่ายๆหรอกเว้ย มึงไปล่ามาให้ครบทุกคนก่อนแล้วมาเอาลายเซ็นกูเป็นคนสุดท้าย เข้าใจ๊?" ไอ้ยูคยืนเกาหัว แล้วโวยวายใส่พี่บีหน่อยๆว่าคนอุตส่าห์นวดให้ พี่บีมันก็หัวเราะสะใจ แล้วหันมาทางผม

          "นี่.. ห้ามอ้อนจินยองมากนะ!" พี่มันแยกเขี้ยวใส่ทันทีที่พูดจบ... คืออัลไลของมึง 

          "พี่ห้ามผมได้หรอ? ผมสนิทกับพี่จินยองมาก่อนพี่อีกนะจะบอก" ผมเบะปากใส่พี่มันอย่างผู้ชนะ ถถถถถถ กูพูดเรื่องจริงนี่หว่า มึงมาทีหลังแล้วอย่างมาทำกร่างกับกู

          "ปากดี...เดี๋ยวให้ไอ้มาร์คจัดการเลย" พี่มันเอามือชี้หน้าผม โถ่ ขู่ซะน่ากลัว... กลัวตายห่าเลย อีพี่หัวแดงคนหล่อจะทำไรกูได้

          "ไม่ต้องกลัวนะครับน้องแบมแบม เดี๋ยวพี่แจ็คสัน หวัง คนนี้จะปกป้องน้องแบมแบมเอง! ไม่ว่าใครก็มาทำอะไรน้องแบมแบมไม่ได้!" อื้อหือ... พูดอย่างเดียวก็ได้ ไม่ต้องโพสท่าทางประกอบประโยคประหนึ่งกำลังเล่นลิเกขนาดนั้น... กูว่าเหมือนคนบ้า ที่พยายามจะแปลงร่างหรือพวกมิวแตนท์กำลังกลายพันธุ์อะไรสักอย่างนึง

          "ผมว่าพี่อย่ามาปกป้องผมเลย... ปกป้องตัวพี่เองก่อนดีกว่ามั้ย?" มึงควรปกป้องตัวเองให้มากกว่านี้นะ แล้วที่สำคัญ... มึงควรปกป้อง 'สติ' มึงให้มาก กูไหว้ล่ะ...

          "น้องแบมใจร้ายจัง" ผมหัวเราะกับท่าทางของพี่มัน "พี่ต้องสูงแค่ไหนน้องแบมถึงจะไม่มองข้าม..." พี่มันเบะปากทำหน้าเศร้า... อ้าวเชี่ย ไหงกลายเป็นดราม่าซะงั้น... มึงเศร้า แต่กูก็ยังขำนะ

          "พี่ต้องสูงกว่านี้อ่ะพี่แจ็ค"

          เท่านั้นล่ะ ทั้งโต๊ะก็ขำพรืดกันออกมาทุกคน... ผมยกมือเกาหน้าตัวเองอย่างเอือมระอากับพี่มัน... พี่มันเงยหน้ามามองแบบหน้าเหวอไปเลย... คือไม่คิดล่ะสิว่ากูจะกล้ากวนตีนใส่ ไม่อยากดึงดราม่าเลยจริงๆ พี่มันดูเหมาะกับลุคตลกๆมากกว่า

          "เอาน่าพี่แจ็ค... สูงกว่านี้ไม่ได้แล้วก็ปล่อยวางเถอะ" ไอ้ยูคมันแซวพี่หวัง

          "ไอ้ยูคยอม! มึงพูดมากจริงๆ กูไม่เซ็นให้มึงแล้ว" พี่หวังหันไปค้อนใส่ ไอ้ยูคทำหน้าเหวอ

          "เฮ้ยพี่แจ็ค! พี่เป็นพี่เทคผมหรอ?" พี่หวังยักคิ้วใส่ไอ้ยูคที่ตอนนี้แทบจะลงไปกราบตีนพี่แก 

          "โหยพี่ เซ็นให้ผมเหอะ  นะๆ เดี๋ยวเลี้ยงเหล้าเลย" เชี่ยยูคก็เข้าใจเอาของมาล่อไอ้พี่หวังนะ... แต่ประโยคต่อไปของมึงกูอยากถีบมาก 

          "เดี๋ยวไปกินกันที่ห้องไอ่แบมเลย"

          ไอ้ฟัคยูค!!!!!

          อีเชี่ยพี่หวังเลยตกลงเซ็นให้ไอ้ยูคอย่างง่ายดาย... ในหน้ากระดาษที่เขียนลงท้ายไว้ด้วยฉายาพี่มัน...

          'ชายกลาง'

          แล้วยังพูดทิ้งท้ายไว้อีกว่า ให้กูเคลียร์ห้องรอเลย...

          สตั๊นมาก... คือแบบ กูรู้สึกเหมือนว่าที่พี่มันยอมง่ายๆ มันเป็นเหตุผลเดียวกับที่กูยอมง่ายๆถ้าเอาของกินมาล่อเลย โอ้ยยย ไอสัสยูค!!!

          แต่... ไหนๆพี่มันก็เซ็นให้ไอ้ยูคไปแล้วหนิ... ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่กบฎ... คือกูจะกังวลไปทำไม ปฏิเสธไปใครก็ทำอะไรกูไม่ได้ป้ะ?

          "ผมยังไม่อนุญาติเลย? เพราะฉะนั้น เรื่องนี้ผมไม่เกี่ยว" อีพี่หวังเลยหันไปบีบคอไอ้ยูค ฟัดกันนัวเนียอ่ะ ผมเลยหันมาหาพี่จินยองแทน

          "พี่จินยอง แล้วพี่เทคคนอื่นอ่ะ บอกเค้าหน่อยนะ" คือกูก็จนปัญญาจริงๆ ณ จุดๆนี้

          ไอ้ห่า...ฉายาแต่ละคน ถามจริงๆ ถ้ากูไม่รู้จักพวกมึงเป็นการส่วนตัวกูจะไปตรัสรู้กับฉายาของพวกมึงกันมั้ยล่ะครับ... ไอ้เย้ดเข้

          "บอกแล้วไงว่าให้หาเอง" พี่มาร์คเดินมาปิดปากพี่จินยองที่กำลังจะบอกผม... ผมเลยพยายามแกะมือพี่มาร์คออกจากพี่จินยอง อีเชี่ยพี่มาร์ค!!! ขัดขวางกูทำไม มึงไม่บอกกูเองหนิ กูเลยต้องหาตัวช่วยอื่น... แต่เดี๋ยวนะ ขัดขวางกูขนาดนี่อย่าบอกนะว่ามึงเป็นพี่เทคกู ไม่จริงน่า... ฉายาที่กูได้มามันไม่มีอันไหนเข้ากับมึงเลยเถอะ

          "เล่นตัวจริงๆนะไอ้มาร์ค มึงไม่ใช่พี่เทคแบมซะหน่อย... แล้วปล่อยมือมึงจากปากเมียกูด้วย" คราวนี้พี่บีมาจัดการแกะมือพี่มาร์คออกแทนผม...เดี๋ยวนะ ออกสื่อขนาดนี้ ไม่บอกเค้าก็รู้กันทั่วว่าพี่จินยองคนงามนี่เมียมึง!

          "เทคไอ้มาร์คมีแต่คนหล่อ" พี่แจ็คพูดขึ้น... พร้อมทำหน้าภาคภูมิใจ...

          "งั้นคงอยู่คนละเทคกับพี่แจ็คอ่ะดิ" 

          "ทำไมคิดงั้นล่ะครับน้องแบมแบม พี่แจ็คสันคนหล่อขอคอนเฟิร์ม สายเทคนี้... เอ้ยสายเทคไอ้มาร์คทุกคนหล่อมากๆ"

          อ๋อออออออ กูเข้าใจล้ะ... ผมเลยมองหน้าไอ้เชี่ยยูค... ใช้สายตาบอกมันว่า...

          กูยินดีด้วย มึงหาพี่เทคมึงเจออีกคนแล้ว

          ไอ้เชี่ยยยยย แล้วพี่เทคกูล่ะ!!!!!! กูถามหาพี่เทคตัวเอง แต่ไหงกลายมาเป็นช่วยไอ้เชี่ยยูคมันหาพี่มันไปวะเนี่ย? คนหล่อเพลีย...

.

.

.

#ฟิคกระเรียน