ฟิคกระเรียน: ตอนที่ 22

ฟิคกระเรียน = เกรียนฟิค

#ฟิคกระเรียน

-22-
Wicked Blood!

          หลังจากส่งสมุดลายเซ็นให้อีพวกพี่ปีสองมันแล้ว มันก็นัดวันเปิดเทค... อีเหี้ยยย นัดก่อนสอบหนึ่งอาทิตย์! ดีนะแค่มิดเทอม ถ้าไฟนอลกูจะตามไปเผาบ้านพวกมึงทุกคนเลย


          กูต้องอ่านหนังสือนะเว้ยยย!!!! โคนันดองเอาไว้ตั้งแต่ของเดือนก่อนยังไม่ได้อ่านต่อเลย... อุ๊ย #ท่ดๆ


          “ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวอ่ะมึง?” ไอ้เชี่ยยูคเดินเข้ามานั่งลงฝั่งตรงข้ามกับผม

               

          “อยู่คนเดียวก็หล่อได้...” ผมบอกด้วยเสียงนอยด์ๆ…

          “อะไรของมึงวะ? เมากัญชาหรอ?” มันถาม

          อีเหี้ย ก็มึงมาช้าอ่ะ ดีออก กูนั่งรอเป็นชาติล้ะ

          แม่งบอกว่าอีพวกพี่แก๊งจังไรแมนมันนัดออกมาหาไรแดกกัน... ให้มานั่งรอที่หน้าคณะ แต่เชี่ยยูคมันต้องไปทำธุระก่อนแล้วจะตามมา กูเลยต้องนั่งรออยู่คนเดียวไง

          ดีออก! มึงยังมาเร็วกว่าอีพวกพี่พวกนั้นเลย แม่ง!!!!

          “มึงก็รู้ว่ากูไม่เมาหรอก กูเมพขิงๆ” ผมบอกหน้าตาย…   

          “ภาษาเหี้ยไรของมึงอีกเนี่ย” เชี่ยยูคหัวเราะ อีสัส จะหัวเราะไรดูหน้ากูด้วย... ว่าแต่อีพวกนั้นเมื่อไหร่จะเสด็จวะ? นี่กูรอจนรากจะงอก ออกดอก ออกผลล้ะนะ

          “มึงแน่ใจหรอว่าพวกพี่มันนัดสี่โมงเนี่ย… นี่มันเลยมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะเว้ย!! กูหิว! อุตส่าห์หิ้วท้องรอ.. จะจัดหนักมื้อเย็นสักหน่อย”

          “เดี๋ยวก็มาแหละมึง พวกพี่มันคงยังไม่เลิกเรียนมั้ง” เชี่ยยูคบอก

          “แล้วนี่มึงไปไหนมา? ธุระด่วนขนาดทิ้งกูไปเลยหรอ?” ผมทำตาขวางใส่มัน ถ้ามันไม่ติดธุระ ผมก็คงไม่ต้องนั่งแหง่วอยู่คนเดียวแบบนี้หรอก...

          “ด่วนมาก! กูรู้แล้วนะว่าใครปล่อยข่าวลือเรื่องกูกะมึงเนี่ย” ผมหันขวับไปหามันทันที

          “จริงดิ่มึง!!! ใครวะ? บอกกูมาดิ๊ กูจะไปเอาเลือดหัวมันออก” ผมกัดฟันกรามจนขึ้นเป็นสัน อีเชี่ยย ไม่บอกก็รู้ว่ากูแค้นมาก!

          “กูว่าถ้ามึงรู้ว่าเป็นใครนะ มึงจะอยากเอาเลือดหัวมันออกมาแล้วเอามาล้างส้วมแทนน้ำยาล้างห้องน้ำเลยล่ะ”

          “อย่าลีลา บอกกูมาได้แล้วเชี่ยยูค”

          “ฟังแล้วอย่าตกใจล่ะ… มันคือเพื่อนรักมึงไง” เชี่ยยูคยักคิ้วสองสามที

          “มึงหรอ?” ผมขมวดคิ้ว

          “มึงนี่โง่อีกล้ะ… เพื่อนรักมึง ก็ไอ้แทยองไง!!!!” ไอ้เชี่ยยูคบอก

          “อีเหี้ยยยยยยย เพื่อนรักกับผีอ่ะดิ่!!!” ผมทำหน้าเหยเกใส่แม่ง

          อีสัส!!! กูเกลียดการที่เอาคนที่กูเกลียดมาบอกว่านั่นคือเพื่อนรักกู

          อีเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยูค!!!!!!

          “แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันเป็นคนทำอ่ะ”

          “เพื่อนมันแหนะบอกกู! คงหมั่นไส้ไอ้แทยองเหมือนกูกับมึงแหละมั้ง”

          “หมั่นไส้? เพื่อนมันเนี่ยนะหมั่นไส้มัน”

          “เออ เพื่อนแม่งเล่าให้กูฟังด้วยความอัดอั้น… ว่าไอ้แทยองพูดถึงแต่พี่มาร์ค งู้นงี้งั้น... เล่าเรื่องตัวเองกับพี่มาร์คให้พวกมันฟังจนมันเบื่อ เพราะมันก็พอรู้อยู่แหละว่าเรื่องที่แทยองมันเล่า ไม่ใช่เรื่องจริง” เชี่ยยูคร่ายยาว...

          “เดี๋ยวมึง… ไอ้แทยองมันปล่อยข่าวกูกับมึงนะ แล้วเกี่ยวเชี่ยไรกับพี่มาร์ค?”

          “สมองมึงนี่ มีไว้คั่นหูอย่างเดียวมั้ย? คิดดิมึง คิดหน่อย ใช้บ้างสมองอ่ะ รอยหยักจะได้เพิ่มขึ้นมาบ้าง”

          “สัสยูค!!!!”

          “ก็แทยองมันชอบพี่มาร์คไงมึง! มันก็ต้องหาทางสกัดมึงถูกป้ะ?”

          “........”

          “เงียบทำไมอ่ะมึง?” ไอ้เชี่ยยูคถามเมื่อเห็นว่าผมนิ่งไป

          “กูกำลังคิดว่า… ไอ้สิ่งที่มันทำ…. มันได้ผลมัั้ย? ถ้ามันหวังปล่อยข่าวให้พี่มาร์คมันรู้เรื่องแล้วเลิกยุ่งกะกูงี้… มันคงจะเฟลอ่ะมึง… เพราะจนป่านนี้อีพี่มาร์คมันก็คงยังไม่รู้ข่าวลือของกูกับมึงเลยมั้งเนี่ย!” ผมพูดใส่อารมณ์ไปนิดๆ

          “ใครบอกมึงอ่ะว่าพี่มาร์คไม่รู้” ไอ้ยูคบอกก่อนจะยักคิ้วให้..

          “เฮ้ย! พี่มันรู้หรอ? ทำไมมันไม่เห็นพูดเรื่องนี้กับกูเลยวะ?” ผมนี่อ้าปากค้างเลยครัช อีเชี่ยพี่ต้วนมันรู้ด้วยหรอวะ? ถ้ารู้แล้วไม่คิดจะถามอะไรกูหน่อยหรอ? หรือยังไง?

          “พี่มาร์ครู้ก่อนที่จะมีเพจยูคแบมอีก มึงแหน่ะโง่เองที่ไม่รู้ว่าพี่มันรู้” เออ… ด่ากูเข้าไปไอ้เพื่อนชั่ว กูนี่โง่มากเลยเนอะ อีสัส ใครจะไปตรัสรู้ได้ทุกเรื่องวะ? กูไม่ใช่พระพุทธเจ้า!

          “จะว่าไปกูก็รู้สึกสมเพชไอ้แทยองมันอยู่เหมือนกันนะ… ไอ้ห่า อุตส่าห์ลงทุนปล่อยข่าว ตามถ่ายรูป สร้างเพจ แต่ดูเหมือนจะไม่เกิดประโยชน์เหี้ยไรเลย”

          เพราะอีพี่มาร์คมันก็ยังขยันรุกกูอยู่ทุกวี่ทุกวันอยู่ดี อีสัส พูดแล้วเขิน!

          “ไม่ใช่แค่นั้นดิมึง… มันเที่ยวไปบอกใครต่อใครด้วยนะว่ามึงอ่ะคอยจะนอกใจกู”

          “ว๊อท!!!!!”

          อีเหี้ยยยย กูจะด่ามึงเป็นภาษารัสเซียจริงๆด้วย!!!

          “มึงเตรียมไปเอาเลือดหัวมันออกได้เลย” ไอ้ยูคบอก

          กูทำแน่! บอกเลย! เรื่องแบบนี้กูจะไม่ทน!

          มึงคิดว่ามึงแน่แล้วช้ะไอ้แทยอง ไอ้ปลัดขิก เดี๋ยวมึงเจอกู!

          เดี๋ยวรู้เลย!!!!

          “รอนานมั้ย?” มือหนาของอีเจ้าของคำถามวางลงบนหัวผม อีเหี้ยยยยยยย

          “พี่มาร์ค?” ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองมันก่อนจะเลิกคิ้ว…

          วันนี้มึงจะมาไม้ไหนกะกูอีก? เอามือวางบนหัว ถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น อีสัส!

          “รอนานมาก... นานจนกระเพาะทะลุแล้ว!!” ผมเบะปากอมลมตามสไตล์ พี่มันนั่งลงข้างๆ แล้วอีพวกที่เหลือก็ทะยอยเดินกันมานั่งที่โต๊ะ

          “พอดีคุยกันเรื่องงาน เลยนานไปหน่อย” พี่มาร์คมันบอก ผมเลยยิ่งเบะปากใส่มันเยอะเข้าไปอีก

          อีเหี้ยยย เห็นงานสำคัญกว่ากูเหรอ ปล่อยกูรอรากงอก แต่ไม่คิดจะโทรมาบอกสักคำ

          “แล้วโทรศัพท์พี่มีไว้ปาหัวหมาหรอพี่มาร์ค โทรมาบอกหน่อยจะเปลืองเงินมากมั้ยล่ะ?” กูบอกงอนๆ แต่สิ่งที่กูได้จากพี่มันคือเสียงหัวเราะ

          อีเชี่ยยยย ช่วยง้อกูหน่อย ง้อกูให้เหมือนที่กูง้อมึงหลายต่อหลายครั้งได้มั้ยวะ? อีดอก เอ้ย! ดีออก!

          “เดี๋ยวหลังสอบพาไปเที่ยว” อีพี่มาร์คมันบอก

          “เที่ยวไหน?” ผมนี่หันไปถามมันด้วยหน้าระรื่นเลยครับ… เรื่องกิน เรื่องเที่ยว กูนี่เต็มที่กับชีวิตมากอ่ะ

          “นุ้งแบม สอบมิดเทอมถึงวันไหน?” พี่จินยองถามขึ้นมา

          “ผมมีสอบแค่อาทิตย์แรกเอง อาทิตย์ที่สองว่าง… พอดีอาจารย์แกติดธุระ เลยให้สอบในคาบไปแล้วเมื่อวันก่อน” ผมบอก

          “ดีเลย งั้นเราไปเที่ยวกันอาทิตย์นั้นเนอะ” พี่จินยองบอกแล้วยิ้มให้ผมจนตีนกาขึ้น

          “ไปกันหมดนี่เลยหรอ?” ผมถามด้วยความตื่นเต้น รู้สึกดีใจนะถ้าไปกันหมดนี่อ่ะ ผมว่ามันต้องสนุกแน่ๆ

          “ใช่ เตรียมแพ็คกระเป๋าได้เลยนะครับน้องแบมแบม!” พี่หวังบอก

          “ว่าแต่จะไปเที่ยวไหนกันหรอพี่?” ผมถาม… ก็ไม่ใช่อะไร จะได้เก็บกระเป๋าถูก

          “อยากไปทะเลไม่ใช่หรอ?” พี่มาร์คมันบอก... ผมยิ้มออกมาทันทีที่พี่มันพูดจบ… อีเหี้ยยย มึงจำได้ด้วย

          “อยากไปมากกกกกกกกกกกกกกก… แต่ตอนนี้หิวมากกว่าอ่ะ” ผมบอกเมื่อท้องเริ่มร้องโครกครากๆ พี่มาร์คมันได้ยินเสียงท้องกูร้องมันก็ขำ อีสัส ตลกมากนักไง น้ำย่อยกูทำงานมันผิดด้วยหรอ เดี๋ยวปั๊ด!!!

          “เดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงเองนะแบมแบม” พี่ยองแจบอก ผมนี่ตาลุกวาวเลยครัชชช

          พี่เทคกูเองคร้าบบบ พี่เทคกูเอง…

          เย้!!!!

          พวกพี่มันพาผมมากินอาหารทะเลมื้อใหญ่เลย มันบอกซ้อมไว้ก่อนไปทะเลจริง อีเหี้ยยย กูแทบรอไม่ไหว อยากไปเร็วๆ

          “เอ้อ วันเปิดเทคอ่ะ จบงานแล้วไปต่อกันนะ” พี่เจบีบอก

          “ที่เดิมป้ะพี่?” ไอ้ยูคถามพลางเคี้ยวปลาหมึกตุ้ยๆ

          “อืม คราวนี้ไปกันทั้งเทคเลยนะ แต่มีเทคเราแค่สองเทค... พวกพี่จะได้เลี้ยงน้องเทคไปในคราวเดียวกันเลย”

          ผมกับเชี่ยยูคหันมามองหน้ากันด้วยความรวดเร็ว

          มึงคิดเหมือนที่กูคิดรึเปล่าวะบีหนึ่ง กูคิดเหมือนมึงนั่นแหละบีสอง

          ไปกันทั้งเทค….

          ไอ้แทยอง! เดี๋ยวรู้เลย! กูจะเอาเลือดหัวมึงออกงานนี้แหละ!

               

          หึหึ

               

          “พาน้องไปเลี้ยงเหล้าจะดีหรอวะ? เดี๋ยวพวกพี่ปีสามปีสี่มันรู้ มึงตายแน่ไอ้เจบี” พี่หวังบอก

              

          “พวกพี่ปีสามปีสี่เค้าไม่ให้เลี้ยงเหล้าหรอพี่?” ไอ้ยูคถาม

          “เปล่า… แต่พวกพี่มันจะโกรธที่ไม่ได้ชวนพวกมันไปด้วย”

          “อ้าว ซะงั้นอ่ะ… แล้วทำไมพี่ไม่ชวนพี่ปีสามปีสี่ไปด้วยกันเลยอ่ะ?” ผมถามพี่บีมัน

          “ไม่เอาอ่ะ ขืนชวนพวกพี่ปีสามปีสี่ไป มันก็ต้องออกตังเลี้ยงพวกเราอีกอ่ะดิ พี่อยากเป็นคนเลี้ยงมากกว่า” อีพี่บียืดอก…

          โถววว อีเหี้ยย มึงแลดูภูมิใจกับการที่จะได้ออกตังเลี้ยงเหล้าน้องเทคมึงมากอ่ะ ช่างเป็นพี่เทคที่ประเสริฐเสียยิ่งกระไร

          “พวกพี่นี่ใจดีกันจัง ชอบเลี้ยงน้อง อย่างวันนี้ก็เลี้ยงผม อิ่มมาก บอกเลย!” ผมเอามือลูบท้องตัวเองปอยๆ ตอนนี้ท้องแน่นมาก สงสัยต้องพึ่งอีโน คลายกรดลดแน่นเฟ้อสักหน่อยล้ะ

          ป้าบ

          ผมสะดุ้งน้อยๆเมื่อจู่ๆอีพี่ยองแจมันก็เอาอะไรมาฟาดท้องผมก็ไม่รู้

          อีเหี้ยยยยย อะไรของมึง เดี๋ยวกูก็อ้วกแตกพอดี ฟาดมาได้ คนกำลังอิ่มๆ

               

          แล้วมันก็เอาไอ้สิ่งที่ฟาดกูเมื่อกี้มายัดใส่มือกูไว้… เออ! กูบอกไปยังว่ากูนั่งตรงกลางระหว่างพี่มาร์คและพี่ยองแจนะ…

          ผมเอาสิ่งที่มันยัดมาใส่มือ มาพิจารณาดู…

          มันคือ… สมุดขนาดเท่ากระดาษเอสี่ปึกบางๆ  

          “เอาบทไปท่องนะ ตอนไปทะเลจะได้ใช้” ผมหยิบสมุดนั่นมาพลิกดูทันที…

          อีเหี้ยยยย หน้าปกนี่มัน…..

          ‘บทละครเรื่อง Love at first sight’

          อีเหี้ยยยยยย ร้องไห้หนักมาก

          มึงเลี้ยงกูเพราะงี้เองสินะ ดีออก

          พี่เทคกูเองจ้า พี่เทคกูเอง…

          #กูร้องไห้ทำไม

.

.

.

          วันเปิดเทค…

          พวกพี่ปีสองมันนัดให้มางานในวันเสาร์ งานเริ่มตั้งแต่ตอนเย็นเป็นต้นไป งานเปิดเทคมันก็ตามชื่อมันแหละเนอะ… แบบเหมือนงานที่มาทำความรู้จักกันกับพี่เทคทุกคน ทุกชั้นปีไรงี้อ่ะ

          ซึ่งวันนี้กูเจอหมดเลยจย้า เจอพี่เทคยันปีสี่เลย อีเหี้ยยย มีแต่เด็ดๆทั้งนั้น

          “อยู่เทคนี้ต้องคอแข็งนะ ไม่แข็งโดนแกล้งไม่รู้ด้วย” พี่จีดีลุกขึ้นยืนบอก… เหมือนเป็นการกล่าวสุนทรพจน์

          กูว่ามึงคงอาวุโสสุดในสายเทคกูแล้วล่ะ ทุกคนดูจะเชื่อฟัง และให้ความเคารพมึงมากเลยนะ รวมถึงพวกปีสามปีสี่ด้วย

          “พี่จีดีอย่าแกล้งน้องสิ น้องยังเด็ก” พี่แอมเบอร์บอก… มึงไม่ต้องเลย มึงแหละตัวดี กูยังจำได้นะ มึงให้กูถ่ายรูปกับอีพี่มาร์คในคอลเลคชั่นพรีเวดดิ้ง อีสัส! แล้วพอกูเอาไปส่ง… มันเสือกเอาไปติดบอร์ดหน้าสโมสรนิสิตของคณะ….

          อีเหี้ยยย กูนี่เลือกด่ามึงไม่ถูกเลยสักภาษา...

          “นั่นสิคะ หน้าละอ่อนกันทั้งนั้น” พี่ซูจีเสริม

          อื้อหืออ อย่าพูดอย่างนี้ครับพี่ซูจีคนสวย... มันดูเหมือนเป็นการหยามผมนะครับ

          “อย่าคิดว่าไม่รู้นะว่านัดไปต่อกันน่ะพวกปีสอง!!!” พี่อูบินเอ่ยเสียงเข้ม พี่มันอยู่ปีสี่ล้ะ แต่หน้านี่รุ่นเดียวกับพวกกูเลยมั้ง

          อีพวกพี่ปีสองนี่ตาเหลือกเลยครัช สมควร!

          “ไปแล้วไม่ชวนพวกกูได้ไง? ไหนใครเป็นตัวตั้งตัวตี” พี่ท็อปพูด

          “พี่จีดีเลยครับพี่ท็อป” พี่ยองแจชี้ไปที่พี่จีดีทันที อีพี่จีดีแม่งก็หันขวับไปถลึงตาใส่พี่ยองแจทันทีเหมือนกัน… ก่อนจะหันมาหาพี่ท็อป

          “ทำไม? ไม่ได้หรอท็อป” พี่จีดีเลิกคิ้วขึ้น

          “ได้ดิ ทำไมจะไม่ได้ แต่เราจะไปด้วย ไม่ปล่อยให้จีดีไปคนเดียวหรอก” เฮ้ยยย เพิ่งสังเกตว่าอีพี่ท็อปมันไม่ได้เรียกพี่จีดีว่า ‘พี่’ ว่ะทั้งๆที่มันอยู่ปีสาม และอายุน้อยกว่าพี่จีดี… หนึ่ง สอง สาม สี่ ไอ้เหี้ย กี่ปีวะ ช่างแม่ง!… คือมันเรียกชื่อเฉยๆเองอ่ะ

          “ต้องถึงขนาดตามไปคุมเลยหรอท็อป อิจฉาว่ะ” พี่อูบินบอก

          เย้ดดดด อย่าบอกกูนะว่า พี่ท็อปกะพี่จีดีเค้า….

          “ผมนี่อยากมีแฟนบ้างอะไรบ้าง อยากมีคนห่วงใย” พี่อูยองบอกแล้วทำหน้าแบ๊วๆ มันน่ารักจนผมหลุดขำออกมาเบาๆเลย อีเหี้ยยย แบ๊วไปป้ะมึง!

               

          “แบมแบมสนใจมาเป็นแฟนกับพี่มั้ย? ว่างอยู่ป่าว?” มันถามผมทันทีที่ได้ยินผมหัวเราะ

               

          “เสียใจครับพี่อูยอง คนนี้ของไอ้มาร์คเพื่อนผม” พี่ยองแจบอก

              

          “ว้าา เสียดายจัง อยากได้แบบนี้อ่ะ ที่บ้านมีอีกสักคนสองคนมั้ย?” พี่อูยองถามต่อ.. อีสัส ถามหาแฟนหรือถามหาผักชี แบบที่บ้านมีปลูกไว้สักต้นสองต้นมั้ยอะไรแบบนี้อ่ะ

              

          “พี่คุณไง แนะนำให้พี่อูยองรู้จักเลยนุ้งแบม” อีพี่จินยองบอก

          “อ๋อ พี่คุณหรอ? ผมว่าพี่คุณ...”

          เดี๋ยวนะ… พี่จินยองมันรู้จักพี่คุณได้ไง? พี่คุณเพิ่งมาอยู่เกาหลี… แถมพี่จินยองมันก็ย้ายบ้านไปนานมากแล้วด้วย

          “พี่จินยองรู้จักพี่คุณด้วยหรอ? ผมจำได้ว่าผมไม่เคยพูดถึงพี่คุณนะ” ผมถามด้วยความสงสัย

          พี่จินยองหันไปมองหน้าพี่ยองแจ ก่อนที่พี่ยองแจมันจะเป็นฝ่ายตอบผมแทน

          “มาร์คมันเล่าให้ฟังอ่ะ” ผมนิ่งคิด… อ๋อ อีพี่มาร์คเล่าให้ฟังนี่เอง แหม! แอบเอาเรื่องครอบครัวกูไปเล่าให้คนอื่นฟัง

          “พี่คุณเป็นใคร?” พี่อูยองถาม ผมเลยควักโทรศัพท์แล้วเปิดรูปพี่คุณให้พี่มันดู พี่อูยองมันอึ้งไปเลย พอทุกคนเห็นว่าพี่อูยองนิ่งไปก็พากันชะโงกหัวมาดูรูปพี่คุณกันบ้าง

          เสียงร้องอื้อหือ โอ้โห ดังตามมาเป็นระยะๆ เมื่อมันผลัดกันหยิบโทรศัพท์ผมไปดูรูป… อีเหี้ยยย วนกันดูจะครบทั้งสายเทคล้ะมั้ง

          “ทำไมหล่อจัง หล่อมาก นี่มันคนจริงๆหรอ?” พี่อูยองบอก อ้าวพูดได้แล้วหรอ? เห็นเงียบไปนานมาก กูคิดว่าใบ้แดกไปและ

          “โสดด้วยนาา สนใจติดต่อหลังไมค์ครับพี่ แต่ผมขอแสกนก่อน พอดีผมหวงพี่คุณม๊ากกกมากก” ผมยักคิ้วให้พี่มัน หึหึ กูพูดจริง ใครไม่ผ่านกู กูไม่มีทางแนะนำให้รู้จักพี่คุณแน่ พี่กูเป็นคนดีเกินไป ไม่อยากให้มาเจอพวกเสือสิงห์กระทิงแรดหงส์ เดี๋ยวๆ นี่มันซี่รีย์เลือดมังกรช่องสามป้ะวะ

          “ไม่ต้องเสียเวลาแสกนหรอกแบมแบม พี่อูยองนี่โคตรเป็นคนดีเลย” พี่ซูจีบอก

          จริงหรอ? ใครพูดกูไม่เชื่อนะ แต่พอพี่ซูจีพูด กูยอมมมม เชื่อก็ได้ พี่เค้าสวย..

          “อ่า งั้นหลังไมค์นะพี่อูยอง” ผมบอกก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นคนที่นั่งอยู่ที่เดิมมานาน โดยที่ไม่พูดอะไร ไม่ขยับไปไหนเลย… พี่บีไอ

          คือกูจะทักมันก่อนก็ไม่ใช่เรื่องอ่ะ ไม่รู้จะคุยอะไรว่ะ แถมถ้าทักก่อนกูต้องเรียกมันว่าฮันบินเฉยๆอีก เดี๋ยวคนเค้าจะสงสัยกูได้ว่าเป็นไรกะพี่มันรึเปล่า…

          เอ้า! อีเหี้ย ขนาดพี่ท็อปไม่เรียกพี่จีดีว่าพี่กูยังคิดเลย ดีออก!

          “สรุปว่า… จบงานเปิดเทคใครจะไปต่อก็เชิญได้นะปีสามปีสี่... แต่ปีสองและปีหนึ่งพี่บังคับทุกคน” พี่จีดีประกาศ เป็นอันจบพิธีพบปะพี่เทคของสายเทคกู ณ บัดนาว ไอ้พวกเพื่อนเทคผมอีกสามคนมันก็มองหน้ากันหวั่นๆ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย

          “เป็นไรกันรึเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นกันอ่ะ” ผมถาม

          “เรากินเหล้าไม่เก่งอ่ะ” ซังฮยอกบอก อืมม กูดูจากทรงและ มึงเรียบร้อยเกินกว่าจะมาอยู่เทคนี้หรือคณะนี้ด้วยซ้ำ

          “เราก็แพ้แอลกอฮอล์” ซองแจบอก อีเหี้ยยย เสียชาติเกิด แพ้อะไรไม่แพ้ดันมาแพ้แอลกอฮอล์ เสียดายแทนมึงจริงๆที่ชีวิตนี้จะไม่ได้รับรู้ความสุขที่แท้จริง

          “แต่เราคอแข็งมากนะ” แทฮยอนบอก… อีเหี้ย มึงไปเปลี่ยนชื่อไป ชื่อมึงคล้าย แทยอง จนกูเกลียด อีสัส

          “แล้วแบมแบมอ่ะ นายคอแข็งมั้ย?” ซองแจถาม

          “นิดหน่อย” ผมบอก.. ก็ไม่อยากอวด เดี๋ยวเอาไว้ให้เห็นเอง หิหิ

          “เดี๋ยวปีหนึ่งไปรถพวกปีสองนะ ส่วนปีสามปีสี่ใครจะไป ขับรถตามไปเอง เจอกันที่โน่นเลย” พี่จีดีบอกก่อนจะเดินออกไปโดยมีพี่ท็อปเดินตามประกบอยู่ไม่ห่าง

          “คร้าบบบบบ” เสียงทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน

          “นุ้งแบมไปกับพี่นะ ส่วนอีกสามคนไปรถพีเนียล โอเคนะ แล้วเจอกัน” พี่จินยองบอกแล้วลากผมมาอีกทาง

          “ไปนั่งรอในรถก่อนนะนุ้งแบม” มันเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับให้ผมขึ้นไปนั่ง ผมก็ว่าง่ายนะ… ขึ้นไปนั่งแล้วสำรวจภายในรถทุกซอกทุกมุม

          นี่มันรถใครวะ? รถพี่จินยองหรอ? ออดี้สีดำ เหมือนเพิ่งถอยมาใหม่… ผมจับโน่น แงะนี่ในรถไปเรื่อย กระทั่งมีใครบางคนเปิดประตูรถฝั่งคนขับแล้วเข้ามานั่งประจำที่…

          “พี่มาร์ค!!”

#ฟิคกระเรียน

http://writer.dek-d.com/syncrain92/story/viewlongc.php?id=1216340&chapter=31
กลับไปเม้นได้นะเทอว์

สนใจสั่งจองฟิคกระเรียน
Click